مکانیزم بیماری:
در شرایط عادی، اعصاب از طریق مادهای به نام استیلکولین (acetylcholine) پیام را به عضلات منتقل میکنند.
در میاستنی گراویس، سیستم ایمنی بدن به اشتباه به گیرندههای استیلکولین حمله میکند و آنها را از بین میبرد. نتیجه این است که عضله پیام عصبی را خوب دریافت نمیکند → منجر به ضعف عضلانی میشود
-
ضعف عضلات که با فعالیت بیشتر میشود و با استراحت بهتر میشود.
-
افتادگی پلک (پتوز)
-
دوبینی
-
اشکال در صحبت کردن، جویدن یا بلعیدن
-
ضعف در بازوها یا پاها
-
در موارد شدید: نارسایی تنفسی (بحران میاستنیک)
چه عضلاتی بیشتر درگیر میشوند؟
-
عضلات چشم (علت شایع دوبینی و افتادگی پلک)
-
عضلات صورت و حلق (مشکل در بلع و گفتار)
-
عضلات دست و پا
-
عضلات تنفسی (در موارد شدید)
تشخیص:
-
معاینه بالینی و بررسی الگوی ضعف
-
تست آنتیبادی ضد گیرنده استیلکولین (AChR Ab) یا ضد MuSK
-
الکترومیوگرافی (EMG)
-
اسکن قفسه سینه برای بررسی تومور تیموس (تیموما)
درمانها:
-
مهارکنندههای کولیناستراز (مثل پیریدوستیگمین) → افزایش استیلکولین در محل اتصال عصبی-عضلانی
-
کورتونها (مثل پردنیزولون) یا داروهای سرکوبکننده ایمنی (مثل آزاتیوپرین)
-
پلاسمافرز یا ایمونوگلوبولین وریدی (IVIG) در بحرانها
-
برداشتن تیموس (در صورت وجود تیموما
نکته مهم:
-
میاستنی گراویس قابل درمان کامل نیست، ولی بسیاری از بیماران با دارو و پیگیری مناسب زندگی عادی دارند.